Leven vanuit het hart in de niet-zelf wereld

Deze foto kreeg ik van een ex-vriendje, die hij maakte in Nice, waar we samen op vakantie waren, met de allerleukste Kever 

Liefde en verliefd zijn, lopen als een rode draad door mijn leven. Het gevoel van verbondenheid geeft me vleugels en maakt het leven betekenisvol. Het romantische en gepassioneerde zat er van jongs af aan in, want de eerste keer dat ik hevig verliefd was, was ik nog maar een jaar of zes. 

Vanaf mijn vijftiende had ik iedere drie maanden ongeveer een ander vriendje die ik mee naar huis nam. Als na een tijdje de verliefdheid weg was, kwam altijd het onvermijdelijke moment dat ik het weer uitmaakte, meestal omdat ik verliefd was geworden op iemand anders. “Die zien we nooit meer te-rug”, zong mijn broertje als de afgewezen verkering in kwestie de deur uit was. Soms veroorzaakte dat lastige situaties, bijvoorbeeld die keer dat ik kortstondig wat had met de broer van een van mijn vrienden. De jongen was zo verliefd op mij dat zijn wereld even instortte toen ik het uitmaakte. Het was allemaal niet zo fraai. Deze zestienjarige femme fatale was vooral met zichzelf bezig en het effect dat ze had op het andere geslacht. 

Snol

Er werd natuurlijk wel over mij geroddeld, want ik bleef niet onopgemerkt. Hoe anders en onaangepast is een meisje dat, totaal ongehinderd door de norm van ‘hoe het hoort’, haar eigen weg gaat? Schandalig was het, een meisje van zeventien, dat op jacht gaat naar mooie mannen. Hoe durfde ik me te laten leiden door een innerlijk vuur en een gevoel van onaantastbaarheid? Het feit dat ik onderwerp was van roddel en achterklap kwam mij af en toe ter ore. Dat was pijnlijk, want niemand vindt het leuk om als ‘snol’ te worden gezien. Het voelde vernederend. Ik denk dat ik daar begonnen ben mijzelf te verdoven met alcohol, mijn kwetsbaarheid te verhullen en een harde buitenkant te ontwikkelen. Met een houding ‘het kan me allemaal niet schelen wat jullie zeggen, ik doe toch wel wat ik wil’-houding. Maar natuurlijk kon me het wel schelen, al liet ik dat nooit merken. Zoveel voelde ik ook niet, want ik was letterlijk afgesneden van dat gevoel. Mijn leven werd vooral intens geleefd, ik zag er geen kwaad in. Wat is er immers verkeerd aan liefde? Hoe pril en vluchtig sommige romances ook waren, de drijfveer was liefde; het grote gevoel, de passie tussen mij en een ander. Door het verlangen bij iemand te zijn, hem lief te hebben. Dat kon ook gerust een vreemdeling zijn, iemand die op dezelfde frequentie zat. Het was een verlangen naar de liefde dat me leidde en vervulling gaf. Tijdens een van de vakanties in Italië had ik een flirt met een fotograaf die mooie foto's van me maakte!

Toen ik op mijn achttiende het boek Laat die mannen toch met rust van mijn favoriete leraar kreeg, was ik teleurgesteld en dacht alleen maar: 'hij ziet me dus ook als snol'. Hoewel ik het niet liet merken, was ik best gekwetst. Een van de weinige leraren die ik vertrouwde. Zo’n leraar die iedereen zich jaren later nog herinnert, omdat zijn lessen vervuld waren van dramatiek en passie. Vele jaren later, toen hij inmiddels was overleden, kreeg Laat die mannen toch met rust een andere betekenis, omdat ik dacht te begrijpen wat hij me wilde laten zien. Wilde hij duidelijk maken dat ik mijn eigen geschiedenis schrijf? Dat ik, door de aandacht bij al die mannen te leggen, zoveel van mezelf onbenut liet, mijn potentieel niet ontwikkelde? De afleiding die ik vond in de liefde was misschien een vlucht om niet teveel over mezelf te hoeven nadenken. 

Zielsverwant

Heb je al eens een ontmoeting met een zielsverwant meegemaakt? Mensen die zich bewust zijn van een energieveld, hebben deze ervaring misschien al gehad. De eerste keer op liefdesvlak was toen ik mijn huidige man voor het eerst zag. Zijn uitstraling raakte iets in mij en het leek alsof de wereld even stilstond. Als een bliksemflits gebeurde er iets in mijn bewustzijn. Er waren op dat moment honderden mensen aanwezig, maar gevoelsmatig waren wij met z’n tweeën. Ik kon alleen nog maar naar hem kijken. Op mijn 21e wist ik zelfs al dat hij de vader van mijn kinderen zou worden. Waar die gedachte vandaan kwam, weet ik niet precies, misschien uit een innerlijk weten. Ik denk dat ons hart het allemaal allang weet en signalen geeft.

Vlinders

Een andere zielsverwant herinner ik me ook nog bijzonder goed. Ik was al lang en breed getrouwd was en zat op de tribune in een sporthal waar mijn zoon aan het judoën was. Toen er een man naast me kwam zitten, werd ik er getuige van hoe mijn lichaam als het ware een eigen leven ging leiden, alsof ik uittrad. Er gebeurde van alles op energetisch niveau toen onze aura’s elkaar raakten. Ik voelde een vreemd soort lichtheid, had de neiging om mijn hoofd op zijn schouder te leggen en heel dicht tegen hem aan te gaan zitten. Het was een eerste ontmoeting met iemand die later een goede vriend van ons werd. Ook met hem was er die herkenning, een gevoel van tevredenheid. Het klinkt misschien vaag en zweverig, maar er was gewoon iets dat ik niet kon verklaren. Toen ik daarna naar huis fietste, voelde ik me licht en op de een of andere manier veranderd. Er was energetisch van alles gebeurd waar ik met mijn verstand niet bij kon. Ik voelde me verliefd en dat gaf me zoveel energie... Later, tijdens een sessie bij een regressietherapeut, bleek dat de man, waar ik zo’n zielsverwantschap mee had, al meerdere keren mijn vader was geweest in een vorig leven. We zijn een aantal jaren goede vrienden geweest, maar ik moet eerlijk zeggen dat dit wel gecompliceerd was vanwege zoveel gemengde gevoelens en het voelde alsof ik ontrouw was. En toen ik eindelijk met mijn eigen man durfde delen, ondanks de schaamte, gaf dat weer een nieuwe diepere laag in onze relatie. Door het bespreekbaar te maken, loste de spanning op, al bleef ik me aangetrokken voelen tot die ander. What to do? 

L I E F D E

Het was in 1996 in Amsterdam, tijdens een jaarclubweekend. Samen met mijn vriendinnen bezocht ik een paranormaal medium en in de spirituele ruimte van het Oibibiogebouw werden we in een kring neergezet. Om inzicht te krijgen in onze thema’s liet de vrouw die de workshop begeleidde ons een kaartje trekken. Er ging een schaaltje rond met opgevouwen papiertjes waarop één woord stond geschreven. We mochten er allemaal een pakken. Toen ik aan de beurt was, pakte ik een frommeltje papier. Toen ik het opende, las ik: L I E F D E. Mijn hart zwol op, ik voelde een golf van emoties en was oprecht geraakt. Dit resoneert, hier ben ik, dit is mijn missie, dacht ik. Zoveel liefde te geven, zo vaak verkeerd begrepen. 

Meer van dit soort verhalen lezen?

In het boek uiteraard aandacht voor liefde en relaties, mijn favoriete onderwerpen. Maar er komt nog iets nieuws aan! Als de tijd rijp is, dan treed ik ermee naar buiten.  

2025, Barbara Le Noble Grote mensen doen alsof, totdat ze Human Design ontdekken. Alles wat ik op school had willen leren! 

ISBN 978-9083332222