My Story

Geboren en getogen in Almelo, opgegroeid in de kleurrijke jaren 70 en 80. Gezegend met de rijkdom van een warm nest, fijne ouders, broer en zus speelde mijn leven zich af in een beschermde omgeving. Als kind deed ik niets liever dan mij omringen met dieren, ik reed pony en was bijna dagelijks te vinden op de manege.  Als wilde cowboys en indianen, met of zonder zadel, crossten mijn vriendinnen en ik op onze pony's over zandpaden en weilanden. Het gevoel van vrijheid en buitenleven. Aan dat gevoel kwam tijdens de middelbare schooltijd een einde. Ik wandelde als een jong en leergierig meisje de brugklas binnen, mocht naar het vwo maar was binnen 3 jaar al 2 keer blijven zitten. Ik was totaal verzopen in die grote school, en niet geïnteresseerd in hetgeen werd aangeboden. (Zo zie ik dat nu, achteraf is alles wel duidelijk) Na 3 vwo dan maar naar 3 havo ( op een andere, wat vrijere school) en daar werd het leven een feestje dus nog steeds weinig aandacht voor het instituut 'school' en schoolse zaken.  Nou geloof ik niet dat dit aan de school zelf lag hoor, veel meer aan mijn eigen instelling.

Op mijn vijfde schijn ik al voor het eerst te hebben gespijbeld, een met regelmaat vertelde anekdote in onze familie!

Enfin, tijdens de pubertijd transformeerde ik dus naar een opstandige puber die op school vooral bezig was met leuke jongens en met het uitdagen van docenten. Na de havo geen idee hebben wat te moeten doen dus toch nog maar dat vwo er achter aan. Dat was geen enkel probleem want ik was slim genoeg, al wekte ik in die tijd een totaal andere indruk...Veel spijbelen, weinig motivatie en een brutale houding. Het was een toptijd! Veel (verschillende) vrienden, uitgaan, grenzen verleggen en veel trial and error momenten.  Dat is ook een manier van onderzoeken wat bij je past en wie je bent, zij het een niet al te zachtzinnige... Maar het heeft me allemaal gevormd, en ik heb (bijna) nergens spijt van.  Na het vwo verschillende opties voor studies bekijken, van Filmacademie tot Ruslandkunde tot Psychologie....Het werd de Hotelschool. Voornamelijk omdat a) mijn beste vriendin daar naartoe wilde, b) je er selectie voor moest doen (leek me wel interessant) en c) het in Den Haag was, een stad waar ik altijd al 'iets' mee had.  In 1990 mocht ik beginnen.

Na een dynamische, leerzame en vooral sociale tijd ben ik afgestudeerd aan de Hoge Hotelschool. De liefde van mijn leven heb ik er gevonden en vele leuke mensen inclusief vrienden voor het leven, dus de opleiding is sowieso ergens goed voor geweest! Vervolgens ben ik als bezig bijtje in de evenementenbranche aan het werk gegaan. Het verlangen naar meer creativiteit en diepgang en mijn liefde voor fotografie bracht me bij de Fotoacademie. Maar er was meer leven in de (mijn) brouwerij.

 

In 2002 werd ik moeder van een prachtige zoon, iets wat mij intens gelukkig maakte. Ik had eindelijk écht het gevoel dat ik er toe deed, er was een klein mensje op de wereld gekomen die mij nodig had...het voelde als een roeping en het bleek ook goed te combineren met een zelfstandig creatief beroep. In de vele jaren dat ik als fotograaf  heb gewerkt is mijn passie voor 'de mens' ontstaan. Ik heb vele huwelijken mogen meemaken in de rol van toeschouwer, heb honderden families geportretteerd en word regelmatig gevraagd om een fotoverslag te maken van de meest uiteenlopende gebeurtenissen. Ik leer nog iedere dag! Soms schaam ik mij voor mijn werk uit de begintijd, want ik dééd maar wat, heb vreselijke foto's afgeleverd en heb zelfs meegemaakt dat filmrolletjes zijn verdwenen...De perfectionist in mij denkt daar met kromme tenen aan terug, wil het liefst alles overdoen! In het digitale tijdperk kan er nog steeds van alles mis gaan maar het is toch wat makkelijker allemaal. 

 

De mens dus, in al zijn facetten. Als toeschouwer (fotograaf) zag ik veel, ik merkte dingen op, signalen die misschien niet voor iedereen zichtbaar waren. Nieuwsgierig als ik ben ging ik mij verdiepen in psychologie, opvoeding, gedrag en mensontwikkeling. en daar ben ik ook over gaan schrijven voor EDUCARE, opvoeden vanuit verbondenheid. Menselijkheid en innerlijke waarden fascineren me. De ziel van een mens, het eigen stuk, het ongrijpbare. De authenticiteit, waarmee iemand zowel kwetsbaar als krachtig is. Als ik mensen fotografeer, is dat waar ik me op focus. Wat gebeurt er in iemands hoofd? Wat maakt iemand mooi? Wat straalt hij uit? Wie is deze persoon?  In 2005 werd onze mooie dochter geboren en in 2006 zijn we van Den Haag naar Rotterdam verhuisd. Mooie jaren in Hillegersberg, de kinderen op de basisschool en ik was actief als thuisblijfmoeder, ook op school in allerlei commissies. Kleine kinderen, een kleine wereld. En dan gaan ze ineens naar school, wordt hun wereld vergroot. Alles wat je daar meemaakt vormt je voor de rest van je leven. Ook dat heb ik aanschouwd. En daar is de basis gelegd voor mijn passie voor onderwijs. Ondanks de goede bedoelingen van allen die daar werken is het systeem zo ontwikkeld dat kinderen vooral worden opgeleid om te reproduceren waardoor ze het contact met hun innerlijke wijsheid kwijtraken.  

Een gevoel van eigenwaarde is een kostbaar goed. Aangezien er in het reguliere onderwijs nauwelijks aandacht is voor het menselijke aspect en ik geraakt werd door pestproblematiek ben ik me hier verder in gaan verdiepen. Samen met een aantal bevlogen en deskundige mensen is RIDDERKIND vervolgens ontstaan,  eigenlijk vanuit de behoefte een preventief anti-pest programma te ontwikkelen. Hoeveel kinderen lopen wel niet tegen problemen aan van sociaal emotionele aard? Ik ben ervan overtuigd dat meer aandacht voor het mens-zijn kinderen meer connectie met zichzelf en de wereld om zich heen geeft. Om mezelf en anderen te kunnen begrijpen ben ik in diverse methodes en systemen gedoken. Ik wilde kennis krijgen, begrijpen en verklaren. Alles slokte ik op als een onverzadigbaar wezen. Als iets mijn interesse had, kocht ik er een boek over, las dat in een ruk uit, speurde online naar nog meer informatie, maakte me de materie eigen en sloeg het allemaal op. Dat ging van spirituele onderwerpen zoals reïncarnatie, tarot, reiki, numerologie, enneagram en astrologie tot meer wetenschappelijke (ontwikkelings)psychologie;  van hoogbegaafdheid naar hooggevoeligheid, autistische stoornissen, ADD / ADHD, maar ook filosofie, sjamanisme, geschiedenis en politiek...Op het gebied van opvoeding werd ik geraakt door de Gordon methode, las ik boeken als "Boeddhisme voor moeders", "Wat je baby/peuter vertelt" en "Lastige kinderen? Heb jij even geluk!" Dat zag ik zelf toch anders...

 

Soms had ik het er wel lastig mee....  Gezien mijn eigen (zelfverklaarde) wat complexe aard bleef ik maar zoeken naar wie ik nou eigenlijk was. Ik herkende me dan weer hier in, dan weer daar; maar het leek wel afhankelijk van externe factoren en die waren nooit constant. Tot ik in aanraking kwam met Human Design. Het recente (1987) systeem was misschien wel hét antwoord op mijn zoektocht. Het gaat uit van het gegeven dat iedereen geboren wordt met een uniek design, een fijngevoelig gedifferentieerd (energie)systeem. Hier inzicht in te krijgen kan je leven verrijken, het maakt je in ieder geval bewust van wie je (niet) bent! Mijn eigen design was vooral een bevestiging van alles wat ik zelf al uitgevogeld had. Ik zag de ongelooflijke mogelijkheden en toekomst voor me wanneer dit systeem gemeengoed zou kunnen worden...De opleiding tot Analist heb ik afgerond in 2021. Meer info over Human Design vind je hier

 

The Whole Picture: fotografie, meerdere perspectieven, de totale mens, visie, universeel, plaatjes draaien 🎶 

De jarenlange ervaring met persoonlijke ontwikkeling zet ik nu in om anderen te helpen. Heel dankbaar is het om bijvoorbeeld ouders de tools te geven ten aanzien van de  verschillende behoeftes en gevoeligheden. Om ze inzicht te geven in de emotionele kenmerken van een kind, de leerstijl, voeding en nog veel meer.  Een analyse van je blauwdruk met behulp van het Human Design Systeem levert zoveel op. Het geeft niet alleen meer begrip in jezelf en de ander, maar het is ook de sleutel naar een ander bewustzijn. Een experiment. Niet iets om te geloven maar om zelf te ervaren. En wie zichzelf al goed kent zal overweldigd worden door de nauwkeurigheid van het systeem.